Lore w ruchu

Na zdjęciu widać jak Lore, jeden z dwóch transporterów ALMA, wiezie jedną z 7-metrowych anten ALMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array). Lore i jej bliźniak Otto, są dwoma pomalowanymi na żółto, 28-kołowymi pojazdami, specjalnie skonstruowanymi do przewożenia anten ALMA na płaskowyżu Chajnantor na wysokości 5000 metrów n.p.m. Wykonując tę czynność mogą rekonfigurować sieć teleskopów, aby uzyskiwać najbardziej użyteczne obserwacje dla danego celu. Transportery służą także do przemieszczania anten pomiędzy Chajnantor, a położoną niżej bazą Operations Support Facility.

ALMA składa się z głównej sieci pięćdziesięciu anten o średnicach 12-metrów oraz dodatkową sieć dwunastu anten 7-metrowych i czterech 12-metrowych, zwaną Atacama Compact Array (ACA). Lore wiezie jedną z mniejszych anten sieci ACA. 12-metrowe anteny sieci głównej nie mogą być umieszczone bliżej niż w odstępach 15 metrów, gdyż inaczej przeszkadzałyby sobie. Dystans minimalnej separacji pomiędzy antenami wprowadza limit dla maksymalnej skali struktur, które są w stanie wykryć na niebie. Oznacza to, że główna sieć nie jest w stanie obserwować najszerszych struktur obiektów rozciągłych, takich jak olbrzymie obłoki gazu molekularnego w Drodze Mlecznej albo sąsiednie galaktyki. ACA została przygotowana specjalnie po to, aby pomóc ALMA w wykonywaniu lepszych obserwacji takich rozciągłych obiektów. Jej mniejsze anteny 7-metrowe mogą być rozmieszczone bliżej siebie, dzięki czemu mogą lepiej mierzyć rozciągłe struktury.

Interesujące lodowe szpikulce na pierwszym planie to penitenty. Są to dziwne, naturalne zjawiska występujące na obszarach o dużej wysokości nad poziomem morza, zwykle powyżej 4000 metrów n.p.m. Cienkie ostrza twardego śniegu lub lodu, które wskazują kierunek Słońca, osiągając wysokość od kilku centymetrów do kilku metrów.

ALMA, międzynarodowy kompleks astronomiczny, jest partnerstwem pomiędzy Europą, Ameryką Północną i Azją Wschodnią, we współpracy z Chile. Konstrukcja i użytkowanie ALMA w imieniu Europy jest kierowane przez ESO, w imieniu Ameryki Północnej przez National Radio Astronomy Observatory (NRAO), a w imieniu Azji Wschodniej przez National Astronomical Observatory of Japan (NAOJ). Joint ALMA Observatory (JAO) umożliwia wspólne kierowanie i zarządzanie konstrukcją, testowaniem i użytkowaniem ALMA.