Archiwum naukowe oraz cyfrowy Wszechświat

Archiwum naukowe

Grupa Operacyjna Archiwum Naukowego (Science Archive Operation Group) otrzymuje i redystrybuuje dane ESO i HST oraz dostarcza wsparcie dla użytkowników.

Przez archiwum ESO jest co roku dystrybuowanych około 12 terabajtów (TB) publicznych danych. Archiwum obsługuje około 10.000 zapytań przez sieć. Dodatkowo ponad 2.000 CD i DVD z danymi jest wysyłanych co roku do kierowników projektów (Principal Investigators), w ramach obserwacji wykonywanych w ich imieniu (tryb serwisowy). Obecny stan zasobów archiwum to około 65 TB, z tempem przyrostu około 15 TB rocznie. Wkrótce ilość ta drastycznie wzrośnie o czynnik 10, gdy Visible and Infrared Survey Telescope for Astronomy (VISTA) z kamerą podczerwoną sam w sobie będzie produkować około 150 TB danych rocznie.

Serwery baz danych ESO klasy enterprise są koordynowane pomiędzy Niemcami i Chile, a ich technologia i złożoność konkuruje z wielkimi komercyjnymi serwerami enterprise, takimi jak międzynarodowe systemy bankowe.

Cyfrowy Wszechświat

Wielkie przełomy w teleskopach, detektorach i technologii komputerowej pozwalają obecnie astronomicznym przeglądom nieba produkować olbrzymie ilości zdjęć, widm i katalogów. Te zestawy danych pokrywają niebo we wszystkich długościach fali od gamma i promieniowania X, poprzez promieniowanie optyczne i podczerwone, po fale radiowe.

Astronomowie rozwijają sposoby wykonywania nowej nauki poprzez czynienie olbrzymich ilości danych z tego "cyfrowego Wszechświata" łatwo dostępnymi. Techniki te używają idei obliczeń rozproszonych (sieci GRID), z ciągłym i przejrzystym dostępem do danych poprzez "Wirtualne obserwatoria".

Tak jak fizyczne obserwatorium posiada teleskopy, każdy z unikalnym instrumentem astronomicznym, Wirtualne Obserwatorium ma centra danych, każde z unikalną kolekcją danych astronomicznych, oprogramowaniem i możliwościami przetwarzania.

Ta globalna inicjatywa, oparta na społecznościach, jest rozwijana na całym świecie pod auspicjami Międzynarodowego Sojuszu Wirtualnych Obserwatoriów (International Virtual Observatory Alliance, IVOA), a w Europie w ramach sieci projektu EURO-VO.

Wirtualne Obserwatoria już dowiodły swojej efektywności, na przykład poprzez odkrycie 31 nowych optycznie słabych, ciemnych kandydatów na kwazary w istniejących polach Great Observatories Origins Deep Survey (GOODS), czterokrotnie powiększając liczbę wcześniej znanych. Odkrycie oznacza, że przeglądy potężnych supermasywnych czarnych dziur jak dotąd niedoszacowały liczby tych obiektów co najmniej o czynnik dwa, a możliwe, że nawet o pięć (eso0418).