Superksiężyc nad La Silla

Na zdjęciu udało się uchwycić moment, gdy superksiężyc wydaje się spoczywać na szczytach chilijskich gór, widziany z odległości 4,5 kilometra od wierzchołka La Silla. Chociaż widok superksiężyca nie jest jakoś szczególnie interesujący z perspektywy naukowej, to podczas tego względnie rzadkiego zjawiska Księżyc znajduje się nieco bliżej Ziemi, co powoduje, iż jego średnica na niebie wydaje się o około 10% większa.

Superksiężyc występuje, gdy pełnia Księżyca zbiega się z jego perygeum —punktem na eliptycznej orbicie Księżyca, który jest najbliższy Ziemi. Pełnia Księżyca następuje średnio co 30 dni, natomiast perygeum co 28 dni. Trzy lub cztery razy w roku oba te wydarzenia zachodzą prawie w tym samym czasie, powodują superksiężyc. Astrolog Richard Nolle, jako pierwszy wymyślił określenie "superksiężyc" ponad 30 lat temu, ale dopiero ostatnio stało się ono popularnym terminem astronomicznym. Wcześniej superksiężyce określano jako perygea przy pełni Księżyca. Ale żadna z nazw nie jest precyzyjną definicją kiedy dokładnie następuje superksiężyc.

Niezależnie od nazwy, supeksiężyce — podobnie jak pełnie Księżyca — mają realne efekty fizyczne na Ziemię. Pełnie Księżyca razem ze Słońcem tworzą większe niż zwykle pływy, znane w języku angielskim jako spring tides. Gdy podczas pełni Księżyc jest dodatkowo w perygeum, jego grawitacyjne oddziaływanie jest jeszcze większe i pływy są jeszcze mocniejsze, określane po angielsku jako perigean spring tides.