Gwiazda odniesienia

Wiązka lasera przecina nocne niebo. Wycelowana jest w górę z teleskopu UT4, wchodzącego w skład VLT w Obserwatorium Paranal w Chile. Na lewo od promienia lasera widać dwa Obłoki Magellana, jako słabe mgiełki na tle rozgwieżdżonego nieba. Szczególnie jasna gwiazda po prawej to Kanopus, druga pod względem jasności gwiazda na nocnym niebie po Syriuszu.

Gdy teleskopy naziemne patrzą na gwiazdy, zbierane przez nie światło musi przejść przez kolejne warstwy naszej atmosfery. Para wodna, zanieczyszczenia i turbulencje powodują, że gwiazdy na niebie migoczą i w efekcie ich obrazy są rozmazane - aby się z tym uporać wymyślono technikę jako optyka adaptatywna (optyka adaptacyjna).

Systemy optyki adaptatywnej używają deformowalnego zwierciadła, aby kompensować negatywne efekty ziemskiej atmosfery. W niebo kierowany jest laser, który wytwarza "sztuczną gwiazdę" na wysokości około 90 km nad powierzchnią Ziemi. Następnie astronomowie mogą mierzyć w jaki sposób sztuczna gwiazda migocze na niebie i korygować te zaburzenia. Teleskopy, które korzystają z optyki adaptatywnej mogą na pewnych długościach fali uzyskiwać obrazy ostrzejsze niż teleskopy pracujące w kosmosie.

Podobny system zostanie zainstalowany na teleskopie E-ELT (European Extremely Large Telescope). E-ELT będzie mieć sześć laserów, które umożliwią jeszcze lepszą jakość zdjęć astronomicznych na znacznie większym polu widzenia i dostarczą więcej szans na oszałamiające zdjęcia, takie jak zaprezentowane.

Zdjęcie zostało wykonane 4 marca 2013 r. z platformy teleskopu VISTA przez fotograficznego ambasadora ESO Juliena Girarda, pracującego jako astronom w ESO. Użyto do niego zwykłego aparatu kompaktowego - obecnie można nimi wykonywać zdjęcia w nocy.