Zdjęcie Tygodnia 2015

23 marca 2015: Zdjęcie pokazuje kopułę 1,54-metrowego teleskopu duńskiego, który działa w Obserwatorium La Silla od 1979 roku. Teleskop był zaangażowany w kilka przełomowych obserwacji astronomicznych, w tym w odkrycie zderzania się (łączenia) gwiazd neutronowych jako możliwego źródła rozbłysków gamma (eso0533) i egzoplanety zaledwie pięć razy masywniejszej niż Ziemia (eso0603). Nad teleskopem rozciąga się nasza rodzima galaktyka Droga Mleczna z jasnym zgrubieniem centralnym widocznym równolegle do kopuły teleskopu. W tle po prawej stronie można dostrzec kopułę, w której kiedyś znajdował się 1-metrowy teleskop MarLy. Uzyskał pierwsze światło w 1996 roku, a w roku 2009 został wyłączony z użytku. Wcześniej w tej samej kopule znajdował się 40-centymetrowy astrograf Grand Prisme Objectif. Przed kopułą MarLy znajduje się niewielka kopuła małego 0,36-metrowego teleskopu Marseille. Linki Archiwum zdjęć Babaka w ESO Strona domowa Babaka Galeria TWAN Babak na Facebooku

16 marca 2015: To piękne zdjęcie wykonane w Obserwatorium Paranal, należącym do ESO, pokazuje cztery Teleskopy Pomocnicze sieci Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) na tle niesamowicie rozgwieżdżonego nieba na Cerro Paranal w Chile. Teleskopy Pomocnicze mają po 1,8 metra średnicy i pracują razem z czterem 8,2-metrowymi Teleskopami Głównymi, razem tworząc najbardziej zaawansowane obserwatorium optyczne na świecie. Gdy teleskopy pracują razem, tworzą Interferometr VLT (VLTI), olbrzymi interferometr, który pozwala astronomom zobaczyć szczegóły 25 razy lepiej niż jest to możliwe przy użyciu indywidualnych Teleskopów Głównych. Nad obserwatorium widać Mały i Wielki Obłok Magellana, charakterystyczne dla nieba południowego. Te dwie nieregularne galaktyki należą do Lokalnej Grupy Galaktyk i są sąsiadkami naszej własnej galaktyki, Drogi Mlecznej. Zdjęcie wykonał nasz znajomy w serwisie Flickr, John Colosimo, który nadesłał je do grupy Your ESO Pictures.

9 marca 2015: Widzimy tutaj należące do ESO Obserwatorium La Silla, przykryte śniegiem o zachodzie Słońca i przypominające skrzyżowanie Bespin Cloud City i lodowej planety Hoth z filmu "Gwiezdne wojny: imperium kontratakuje". Charakterystyczne kopuły teleskopów La Silla są zamknięte, aby chronić instrumenty od niebezpiecznego otoczenia i mroźnej pogody. Wśród mnogości bieli szczególnie wyróżnia się 2,2-metrowy teleskop MPG/ESO ze swoją srebrną kopułą. W zwykłą noc, gdy zapada ciemność, kopuły teleskopów byłyby otwarte i rozpoczynałyby swoje rutynowe nocne obserwacje Kosmosu. Ale pomimo położenia w bardzo suchym obszarze świata, La Silla odnotowuje czasem nieco wilgotności w formie śniegu i rozpryskującego się deszczu, co widać na tym chłodnym obrazie uzyskanym przez Ambasadora Fotografii ESO Malte Tewesa. Jednak, mimo że na pustyni Atakama robi się zimno, tam gdzie leży La Silla rzadko temperatura spada poniżej zera. Jakim cudem więc jest tutaj śnieg? Sporą rolę w tym zjawisku odgrywa suche powietrze regionu. W suchych warunkach tworzą się płatki śniegu, ...

2 marca 2015: Zdjęcie pokazuje jasne centrum zakręconych ramion galaktyki spiralnej NGC 6300. Jest ona położona na usianym gwiazdami fragmencie nieba w południowym gwiazdozbiorze Ołtarza, który zawiera różnorodność intrygujących obiektów głębokiego nieba. NGC 6300 ma piękne ramiona spiralne połączone z prostą poprzeczką, która biegnie przez środek galaktyki. Co prawda na zdjęciach w zakresie widzialnym (takich jak niniejsze) może wyglądać na standardową galaktykę spiralną, ale w rzeczywistości należy do klasy galaktyk Seyferta II. Tego typu galaktyki mają zazwyczaj jasne centra i emitują bardzo energetyczne promieniowanie, co oznacza że często są jasne w innej części widma niż zakres widzialny. Uważa się, że NGC 6300 zawiera masywną czarną dziurą w swoim centrum, około 300 000 razy masywniejszą niż Słońce. Czarna dziura emituje wysokoenergetyczne promieniowanie X i jest zasilana przez materię, którą przyciąga. Prezentowane zdjęcie NGC 6300 zostało wykonane za pomocą kamery ESO Faint Object Spectrograph and Camera (EFOSC2) na 3,58-metrowym teleskopie NTT. Instrument ten znajduje się ...

23 lutego 2015: Ta niesamowita panorama pokazuje wulkan Licancabur, minimalnie w lewo od centrum, wysoko na płaskowyżu Chajnantor, miejscu pracy Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA). Niebo jest tak usiane białymi obiektami, że można je pomylić ze śniegiem, mimo, że to gwiazdy. Licancabur ma około 5920 metrów wysokości i znajduje się na granicy pomiędzy Chile, a Boliwią. Granica pomiędzy tymi dwoma krajami biegnie przez północno-wschodnie zbocze wulkanu, przy czym dwie trzecie niższych partii po tej stronie znajdują się w Boliwii. Biały kolor na pierwszym planie zdjęcia pochodzi od wysokich, cienkich ostrzy twardego śniegu i lodu. Te lodowe igły, znane jako penitenty, są naturalnym zjawiskiem występującym w tym rejonie (potw1221). Nie aż tak naturalna jest poświata po lewej pochodzącą os świateł ulicznych niewielkiego chilijskiego miasta San Pedro de Atacama. Zdjęcie w pobliżu ALMA wykonał Babak Tafreshi, jeden z Ambasadorów Fotografii ESO. Linki Archiwum zdjęć Babaka w ESO Strona domowa Babaka Galeria TWAN Strona Babaka na ...

16 lutego 2015: Przejście z nocy do dnia zostało uchwycone na nowym zdjęciu Obserwatorium La Silla, należącego do ESO. Nisko po lewej stronie fotografii widać Księżyc, ginący nieco w blasku wschodzącego Słońca. Zdjęcie wykonał Alexandre Santerne, Fotograficzny Ambasador ESO. Na górze, po prawej widać 3,6-metrowy teleskop ESO, którego kopuła jawi nam się wśród cieni brzasku. Teleskop znajduje się 2400 metrów nad poziomem morza i został oficjalnie zainaugurowany w 1976 roku. Aktualnie zamontowany jest na nim spektrograf HARPS, najskuteczniejsza na świecie maszyna do polowania na planety. La Silla to pierwsze obserwatorium ESO. Zostało otwarte w 1969 roku i znajduje się 600 kilometrów na północ od Santiago, na obrzeżach chilijskiej pustyni Atakama. La Silla było największym astronomicznym obserwatoriów swoich czasów, wyprowadzając Europę na pierwszą linię badań astronomicznych. Jak ilustruje zdjęcie, niebo nad La Silla oferuje krystalicznie czyste warunki do obserwacji astronomicznych z 300 pogodnymi nocami w roku. Usiane gwiazdami, jest dla teleskopów ESO oknem na ...

9 lutego 2015: Jeśli w nocy ktoś wyjdzie poza sterownię teleskopu VLT, ujrzy oszałamiający widok. Tysiące gwiazd na niebie oraz Droga Mleczna rozciągając się od jednego horyzontu do drugiego. Na zaprezentowanym zdjęciu widać ciemne pasma Drogi Mlecznej, gęste obłoki gazu i pyłu, które blokują światło od gwiazd tła. Różne kolory otaczających gwiazd wynikają z różnego wieku i temperatury - młode, gorące gwiazdy są biało-niebieskie, a starsza, chłodniejsza generacja wydaje się bardziej pomarańczowa i czerwona. Dla astronomów widok taki jak ten oznacza, że będą dobre dane obserwacyjne, gdyż nie ma przeszkadzającego światła Księżyca. Aby utrzymywać niebo tak ciemne, jak to tylko możliwe, wszystkie nieużywane światła wewnątrz sterowni są wyłączone, a na oknach zamontowano zaciemnienia. Astronomowie wychodzą na zewnątrz używając jedynie światła latarki, najlepiej z filtrem czerwonym, aby nie tracić przystosowania wzroku do ciemności - co jest istotne, jeśli ktoś ma ochotę podziwiać cuda na niebie bez pomocy teleskopu. Biuro pokazane na zdjęciu znajduje się ...

2 lutego 2015: To unikalne i widowiskowe zdjęcie z należącego do ESO Obserwatorium La Silla ukazuje bezchmurne niebo zabarwione czerwoną i zieloną poświatą oraz ozdobione obiektami niebieskimi niczym klejnotami. Wśród niebiańskiej obsady mamy Mały i Wielki Obłok Magellana tuż po prawej od centrum, różowo-czerwono świecące obszary gwiazdotwórcze oraz słaby zielony strumień meteoru tuż po lewej od Drogi Mlecznej. Ale ci wszyscy niebiańscy stali bywalcy zostali przyćmieni przez coś dużo bardziej nieuchwytnego i znacznie bliższego. Sześć ujęć poniżej głównego zdjęcia pokazuje serię niesamowicie rzadkiego zjawiska atmosferycznego – wyładowań do jonosfery (rodzaj błyskawic w języku angielskim określanych terminem „sprites”). Na kilka godzin przed brzaskiem – sygnalizowanym przez światło zodiakalne wychodzące z podstawy Drogi Mlecznej – na odległym horyzoncie pojawiła się potężna burza, a górna część ziemskiej atmosfery stała się miejscem dla tych ulotnych zjawisk. Nazwane w angielskim „sprites”, na cześć szekspirowskiego złośliwego skrzata Pucka ze „Snu nocy letniej” oraz Ariela z „Burzy”, wyładowania te są ...

26 stycznia 2015: Na nowym zdjęciu ESO, nad teatralnym widokiem bezchmurnego nieba nad La Silla zapada kurtyna nocy. W scenie przepełnionej dynamiką główną rolę odgrywają kometa Lovejoya, świecąca na zielono w centrum zdjęcia, Plejady - wyżej i na prawo, oraz Mgławica Kalifornia, dostarczająca trochę kontrastu w formie czerwonego łuku gazu bezpośrednio na prawo od komety. Do krajobrazu dokłada się meteor z własną smugą światła, jakby miał zanurkować w mglistym basenie zielonego światła wzdłuż horyzontu. Widownią tego kosmicznego przedstawienia są teleskopy w La Silla oraz cienki całun niskich chmur przyległy do równiny poniżej obserwatorium, rozświetlonej Autostradą Panamerykańską. Długi warkocz komety Lovejoya jest odpychany od komety poprzez wiatr słoneczny. Składniki węglowe są wzbudzane poprzez słoneczne promieniowanie ultrafioletowe, dając odcienie zieleni. Kometa po raz pierwszy przechodzi przez wewnętrzny Układ Słoneczny i nie dawała takiego spektaklu od 11 000 lat. Jej bardzo eliptyczna orbita wokół Słońca - nieco skorygowana wpływem planet - powoduje, że nie pojawi się ...

19 stycznia 2015: To niesamowite nowe zdjęcie pokazuje Obserwatorium Paranal w Chile krótko po zachodzie słońca. Ostatnie promienie dnia tworzą widowiskową pomarańczową mgłę, gdy przechodzą przez zapylone dolne warstwy atmosfery. W ten sposób powstała perfekcyjna sceneria naszego zdjęcia tygodnia. Na fotografii o długim czasie ekspozycji możemy zobaczyć ślady gwiazd spowodowane ich ruchem po niebie w miarę obrotu Ziemi dookoła swojej osi. Ślady wyglądają trochę jak przerywane linie - to efekt połączenia wielu pojedynczych klatek wykonanych w niewielkich odstępach czasu. Krzywizny na dole śladów gwiazd są spowodowane poruszaniem się aparatu. W lewym dolnym rogu widać także ścieżkę sierpu Księżyca, który powoli zachodzi, jakby tonął w Oceanie Spokojnym. W przypadku Księżyca brak śladów, bowiem sfotografowano go za pomocą serii ekspozycji o bardzo krótkich czasach. W centrum zdjęcia można dostrzec meteor, jako pionową kreskę, a także migające światła różnych samolotów ciągnące się równolegle do horyzontu. Zdjęcie wykonał Fotograficzny Ambasador ESO, Gabriel Brammer, tuż po zachodzie słońca ...

12 stycznia 2015: Pokryty warstwą popielatego kurzu i usiany mnóstwem ciężkiego sprzętu, wierzchołek Cerro Armazones wydaje się demonstracyjnie płaski, gdy nadal trwają wysiłki w celu stworzenia platformy dla European Extremely Large Telescope (E-ELT). Tę klatkę uwieczniającą tok monumentalnych prac wykonał za pomocą drona Gerd Hüdepohl, Fotograficzny Ambasador ESO. Dzięki użyciu drona mamy w tle widok rozciągający się od chilijskiego wybrzeża morskiego, razem z Cerro Paranal i teleskopem VLT. Pustynia Atakama i jej góry rozciągają się na zewnątrz, ginąc w niebieskawej mgle na horyzoncie. Dostarczają w dużej mierze nijakiego, ale spokojnego tła dla E-ELT, który stanie się największym na świecie teleskopem optycznym i podczerwonym. Czyste niebo nad Atakamą daje E-ELT perfekcyjne warunki do oglądania Wszechświata z ostrością daleko przekraczającą nawet możliwości Kosmicznego Teleskopu Hubble'a. Po rozpoczęciu pracy, teleskop będzie pomocny w poszukiwaniach planet pozasłonecznych, będzie także patrzył daleko wstecz w czasie i przestrzeni, ujawniając mechanizmy stojące za powstawaniem pierwszych gwiazd i galaktyk. Jak w ...

5 stycznia 2015: Wysoko na płaskowyżu Chajnantor w chilijskim regionie Atakama, na zapierających dech w piersiach 5100 metrach n.p.m, ESO posiada teleskop Atacama Pathfinder Experiment telescope (APEX). APEX jest pionierem dla ALMA, Atacama Large Millimeter/submillimeter Array, nowego, rewolucyjnego teleskopu, który ESO wspólnie z międzynarodowymi partnerami wybudowało w pobliżu. APEX bazuje na prototypowej 12-metrowej antenie skonstruowanej dla projektu ALMA i wyszukuje wiele celów, które ALMA będzie w stanie badać bardziej szczegółowo. Zaprezentowane zdjęcie z lotu ptaka wykonali w grudniu 2012 r. Clémentine Bacri i Adrien Normier, dwoje członków organizacji non-profit ORA Wings for Science, latający specjalnym ekologicznym samolotem w trwającej rok podróży dookoła świata. W trakcie swojej podróży pomagali naukowcom w różnych czynnościach powietrznych, od lotniczych próbek dla archeologii, po obserwacji bioróżnorodności oraz trójwymiarowe modelowanie terenu. ESO posiada aktywną współpracę z projektem ORA Wings for Science. Krótkie filmy oraz niesamowite zdjęcia uzyskane podczas lotów są używane do celów edukacyjnych i promowania badań lokalnych. Projekt ...