Beta Pictoris w podczerwieni

Zdjęcie w sztucznych barwach, pokazujące otoczenie Beta Pictoris w zakresie bliskiej podczerwieni. Bardzo słabe otoczenie ukazało się po niezwykle starannym odjęciu znacznie jaśniejszego halo gwiazdy. Zewnętrzne części fotografii pokazują światło odbite od dysku pyłowego, obserwowane w 1996 r. przez instrument ADONIS na 3.6 m teleskopie ESO; wewnętrzna część jest najbardziej wewnętrznym obszarem systemu, obserwowanym na 3,6 mikronach przez NACO na Bardzo Dużym Teleskopie (VLT). Nowo wykryte źródło jest ponad 1000 razy słabsze niż Beta Pictoris, znajduje się w płaszczyźnie dysku, w odległości 8 razy większej niż dystans Ziemia-Słońce. Odpowiada to 0,44 sekundy łuku na niebie, albo kątowi wskazywanemu przez monetę 1 euro widzianą z odległości około 10 kilometrów. Ponieważ planeta ciągle jest bardzo młoda, nadal jest bardzo gorąca, z temperaturą około 1200 stopni Celsjusza. Obie części zdjęcia zostały uzyskane teleskopami ESO wyposażonymi w optykę adaptywną.