SPHERE observeert rotswerelden

Deze opnamen werden genomen door het SPHERE-instrument (Spectro-Polarimetric High-contrast Exoplanet REsearch) bevestigd op de Very Large Telescope (VLT) van ESO op de sterrenwacht Paranal in Chili. Deze verbluffend gedetailleerde beelden onthullen vier exemplaren van de miljoenen rotsachtige hemellichamen in de planetoïdengordel, een ring van planetoïden tussen de banen van Mars en Jupiter, die de scheiding vormt tussen de rotsachtige binnenplaneten van het zonnestelsel en de buitenplaneten, bestaande uit gas en ijs.

Vanaf linksboven in wijzervorm zijn de op deze foto getoonde planetoïden (29) Amphitrite, (324) Bamberga, (2) Pallas en (89) Julia. Vernoemd naar de Griekse godin Pallas Athena, heeft (2) Pallas een diameter van ongeveer 510 kilometer. Daarmee is ze de op twee na grootste planetoïde in de hoofdgordel en ook een van de grootste planetoïden in het hele zonnestelsel. Ze bevat ongeveer 7% van de massa van de totale planetoïdengordel – zo zwaar dat ze ooit geclassificeerd werd als een planeet. (89) Julia, met een grootte gelijk aan één derde van de afmeting van (2) Pallas, is vermoedelijk vernoemd naar de heilige Julia van Corsica. Door de steenachtige samenstelling werd ze geclassificeerd als een planetoïde van de S-klasse. Een andere planetoïde van deze soort is (29) Amphitrite, die pas in 1854 ontdekt werd. (324) Bamberga, een van de grootste in de planetoïdengordel van de C-klasse werd zelfs nog later ontdekt: Johann Palisa bespeurde ze in 1892. Volgens de huidige inzichten zijn planetoïden van de C-klasse hemellichamen die waarschijnlijk afkomstig zijn uit de buitenste regionen van het zonnestelsel, die de migratie van de reuzenplaneten gevolgd zijn. Bijgevolg kunnen ze binnenin ijs bevatten.

Hoewel de planetoïdengordel in sciencefiction vaak voorgesteld wordt als een plek waar hevige botsingen plaatsvinden, boordevol grote rotsblokken die zelfs voor de meest ervaren ruimtepiloten heel gevaarlijk zijn om door te laveren, is het er in werkelijkheid niet zo dicht bezaaid. De planetoïdengordel bevat in totaal slechts 4% van de massa van de maan, waarvan zowat de helft dan nog verdeeld is over de vier grootste exemplaren:(1) Ceres, (4) Vesta, (2) Pallas en (10) Hygiea.