Balkspiraalstelsel wervelt aan de nachtelijke hemel

Deze afbeelding toont de wervelende vorm van het sterrenstelsel NGC 2217, in het sterrenbeeld Canis Major (Grote Hond). In het centraal gelegen deel van het sterrenstelsel bevindt zich een kenmerkende "balk" van sterren binnen een ovale ring. Meer naar buiten toe vormen een aantal strak gewonden spiraalarmen bijna een cirkelvormige ring rond het sterrenstelsel. NGC 2217 wordt daarom geclassificeerd als een balkspiraalstelsel en zijn cirkelvormige uiterlijk duidt erop dat we het bijna in vooraanzicht zien.

De buitenste spiraalarmen hebben een blauwachtige kleur, wat wijst op de aanwezigheid van hete, heldere, jonge sterren ontstaan uit wolken van interstellair gas. De centrale uitstulping en de balk hebben een geel uiterlijk, door de aanwezigheid van oudere sterren. Ook kunnen er donkere vegen waargenomen worden in de spiraalarmen en de centrale uitstulping, waar stroken kosmisch stof een deel van het sterlicht blokkeren.

Men denkt dat de meeste spiraalstelsels in het universum — waaronder onze eigen Melkweg — een soort balk hebben. Deze structuren spelen een belangrijke rol in de ontwikkeling van een sterrenstelsel. Ze kunnen bijvoorbeeld gas naar het centrum van het sterrenstelsel leiden en zo helpen bij het voeden van een centraal gelegen zwart gat of bij de vorming van nieuwe sterren.