Een telescopisch kwartet

Ver van enige beschaving, diep in het dorre, bergachtige terrein van de Atacama-woestijn in Chili, staan vier steunpilaren van de moderne astronomie: de enorme en hoekige behuizingen van de unittelescopen (UTs), die deel uitmaken van ESO’s Very Large Telescope.

De oranje gloed van de zon die gluurt boven de horizon is geen partij voor het lichtspel in de hemel erboven. Met honderden miljarden sterren strekt de boog van de Melkweg zich uit over het panorama, naar beneden zakkend tot aan de horizon. Het gevlekte uitzicht van ons thuissterrenstelsel bestaat dankzij de grote wolken van interstellair stof, die het verre sterrenlicht tegenhouden. Heldere sterren, hemellichamen en andere fenomenen in onze kosmische omgeving hangen zoals lantaarns in de Chileense hemel, verlicht door etherische rode en groene airglow.

Alleen kan elke UT magnifieke observaties van het heelal maken vanuit hun thuis in het Paranal-Observatorium van ESO – maar de vier telescopen kunnen ook samenwerken om de kosmos als een kwartet te observeren, wat een telescoop produceert met een effectieve spiegeldiameter van maximaal 130 meter.