Diepe blik op de Grote en Kleine Magelhaense Wolken

Elk van de duizenden stippen op deze nieuwe afbeelding vertegenwoordigt een verafgelegen ster en de glinsterende blauwe gaten bieden een glimp van onze naburige sterrenstelsels, de Grote en Kleine Magelhaense Wolken. Hoewel het lijkt alsof deze foto gemaakt werd met een grote telescoop werd hij eigenlijk genomen op de ESO-sterrenwacht La Silla met een draagbaar toestel bestaande uit een SBIG STL-11000M CCD-camera en een lens van Canon met een vaste brandpuntsafstand. De afbeelding werd voorgesteld in een wetenschappelijk artikel samen met hypermoderne simulaties en is een interessant voorbeeld van hoe een klein fototoestel, een snelle lens, een lange belichtingstijd en een van de beste astronomische plaatsen ter wereld enorm zwakke objecten beter kunnen onthullen dan zelfs een grote telescoop.

Deze diepe opname werd vastgelegd met de LRGB-methode en biedt een inzicht in het werkelijke proces om spectaculaire astronomische foto's te creëren. Wie de nachtelijke hemel tracht te fotograferen wordt met vele moeilijkheden geconfronteerd, waaronder interferentie van andere lichtbronnen dan het gefotografeerde object en het in beeld brengen van objecten met voldoende diepte.

Een belangrijk aspect van astrofotografie is het signaal dat ontvangen wordt van het doelobject trachten te vergroten, terwijl de input van andere bronnen, gekend als ruis, verminderd wordt. De optimalisatie van de signaal-ruisverhouding wordt veel gemakkelijker bereikt in zwart-wit dan in kleur. Een slim trucje dat daarom vaak gebruikt wordt om beelden van hoge kwaliteit vast te leggen, is het gebruik van luminantie dat detailrijke monochrome afbeeldingen, zoals we hier zien, oplevert. Kleurdetails uit foto's gemaakt met kleurfilters kunnen vervolgens worden overlapt of ingezet, zoals hier met de Magelhaense Wolken.

Link: